Divertikulum jednjaka predstavlja džepić ili izbočenje na zidu jednjaka, koje se može razviti kada unutrašnji pritisak u jednjaku nadvlada snagu mišićnog tkiva koje ga okružuje. Ovaj fenomen može biti rezultat različitih faktora, uključujući teškoće pri gutanju koje dovode do hronično povećanog pritiska, određene anomalije u strukturi ili funkciji jednjaka, kao i proces starenja koji može oslabiti tkiva jednjaka i učiniti ih podložnijim formiranju divertikuluma.

Diagnostikovanje divertikuluma jednjaka često započinje prepoznavanjem tipičnih simptoma kao što su teškoće pri gutanju, osećaj da hrana zastaje iza grudne kosti, kašalj i često vraćanje hrane. Da bi se potvrdila dijagnoza, lekari se oslanjaju na različite dijagnostičke alate, uključujući barijumsku radiografiju jednjaka, koja omogućava vizualizaciju kontura jednjaka, endoskopiju za direktni uvid u unutrašnjost jednjaka, te manometriju koja meri pritisak unutar jednjaka i pomaže u identifikaciji abnormalnih pritisaka koji mogu doprineti formiranju divertikuluma.

Kod pacijenata sa blagim simptomima, neoperativno lečenje divertikuluma jednjaka može biti prvi korak. Ovo uključuje promene u načinu ishrane, kao što su manji i češći obroci, izbegavanje hrane koja teško prolazi kroz jednjak, i spavanje sa podignutom glavom kako bi se umanjio rizik od vraćanja hrane. Takođe, terapije usmerene na opuštanje mišića jednjaka, poput određenih lekova ili injekcija botoksa, mogu olakšati simptome kod nekih pacijenata. U slučajevima kada simptomi postanu ozbiljni ili kada neoperativni tretmani ne pružaju dovoljno olakšanja, razmatraju se hirurške opcije. Hirurške intervencije variraju od minimalno invazivnih procedura, kao što su endoskopska miotomija ili lasersko uklanjanje divertikuluma, do tradicionalnijih operacija s ciljem uklanjanja divertikuluma i popravljanje zida jednjaka, čime se olakšava prolaz hrane i smanjuju simptomi. Oporavak od hirurškog lečenja zavisi od vrste i obima zahvata, pri čemu se pacijentima obično savetuje da izbegavaju čvrstu hranu i postepeno prelaze na normalnu ishranu. Većina pacijenata nakon uspešnog lečenja doživljava značajno poboljšanje u simptomima i kvalitetu života.